1 jaar!!

Hebben jullie het gezien, bovenaan deze blog? Ons dossier ligt één jaar in Bolivia! Toen we ons dossier aan het verzamelen waren, werd gezegd dat de wachttijd tussen één en drie jaar lag. Dus laat dat telefoontje maar komen! Er is veel beweging in Bolivia. Op dit moment zijn er verschillende stellen in Bolivia en vandaag is er een stel thuisgekomen met hun dochtertje. Het leukst voor ons is, dat er nu een stel in Trinidad zit. Dat is dus voor het eerst en we hopen veel van hun ervaringen te mogen horen als ze terug zijn, maar dat zal vast!

Nog een paar dagen werken en dan lekker twee weken vrij!! Jippie! Dan ook meer over de afgelopen weken!

Het resultaat van een vriendinnenweekend

Gezellig het hele weekend met 7 vriendinnen op pad. Dat betekent theeleuten, restaurantje, gezellig, tutten, shoppen, roddelen (oeps), huilen, lachen, etc. En een gezellige workshop waarvan hieronder het resultaat!.

Boliviadia en mooie herfstdag

(afgelopen ging het systeem plat, terwijl ik dit bericht aan het uploaden was, dus eigenlijk is dit bericht van afgelopen zondagavond)


Gisteren een hele leuke Boliviadia gehad! Wat is het leuk om al die kindjes te zien en ook om alle verhalen te horen van mensen die al voor die reis van hun leven naar Bolivia geweest zijn. Het maakt het een stuk concreter allemaal. We gaan nu echt geloven dat het er wel een keer van komen gaat! Leuk ook om gezichten te zien van mensen die ik alleen ken via de yahoogroup of via hun weblog. Kortom, leuke dag!

En Daan en Hugo vonden het ook erg leuk, vooral omdat het in Schateiland Zeumeren was. Toch kwamen bij Daan toen we eenmaal thuiskwamen toch wel wat vragen boven. Nu hij Boliviaanse kindjes gezien heeft, vraagt hij zich af of die allemaal echt in een kindertehuis hebben gezeten. Dat vindt hij echt onvoorstelbaar! In Bolivia zal hij veel meer gaan zien dat zijn voorstelling te boven gaat en daarom is het denk ik goed om het er met hem nu al over te hebben. Hugo is wat dat betreft nog te jong.


Verder hadden we vandaag een rustige dag en omdat het zulk mooi weer was, zijn we er vanmorgen lekker op uit getrokken en hebben de hele middag in de tuin gewerkt. Heerlijk, doe mij meer van dit soort dagen in oktober!

Wat kiekjes van de Soester Duinen.

Heerlijk!

Een bloemtje van Daan voor mama.

Hut bouwen.

Actie!

Nogmaals Trinidad

Al googelend kwam ik het volgende filmpje tegen. Het is van Parque Pantanal, dat in de buurt van Trinidad ligt. ER zullen wel meer parken zijn met die naam, maar aan de vegetatie en de dieren te zien, kan het de juiste zijn. Niet verkeerd, toch?

http://www.youtube.com/watch?v=tPweDUDefbU&feature=related

Trinidad

Trinidad, de stad waar we circa tien weken zullen verblijven als we naar Bolivia gaan. Ik schreef er al eerder over, er is niet zoveel over te vinden. Er is een Amerikaanse die een vrij uitgebreide site van Bolivia bijhoudt en daar staat wel het een en ander op over deze stad en haar omgeving. En vandaag zie ik dat het deel over Trinidad uitgebreid is. Meer informatie en meer foto's.
Kijk hier maar:
http://www.boliviabella.com/trinidad.html

Sowieso zijn Bolivia en adoptie weer even erg onder de aandacht (alsof dat ooit minder is...). Hugo heeft in het kader van het thema wonen een soort spreekbeurtje (op kleuterniveau) gehouden over Bolivia. Leuk was de reactie van één meisje op de vraag van de juf of iemand wist wat Bolivia is. Ja, zij wist het wel; een varkentje met een rood hempje aan! ;-). Later begreep ik dat zij het over Olivia het varkentje had.

Verder zijn er vorighe week 3 voorstellen gedaan. Dat betekent dat er in ieder geval beweging in zit!

En op 9 oktober is de Bolviadia, waar wij ook heen zullen gaan. Ik ben heel benieuwd naar andere mensen die al kindjes hebben opgehaald of die ook wachten. En hopelijk zien we ook mensen wiens dossier in Trinidad ligt.

Vijf jaar!

Vijf jaar gelden woonden we nog in Harderwijk.
Vijf jaar geleden was Daan 3.
Vijf jaar geleden was Hugo 4 maanden.
Vijf jaar geleden had ik nog een andere werkgever.
Vijf jaar geleden .....

deden we het aanmeldingsformulier voor interlandelijke adoptie op de bus...

Vijf jaar geleden dachten we in 2008 wel een kindje van ver in onze armen te kunnen sluiten.

Maar, tussen vijf jaar geleden en nu zijn er meer momenten geweest dat we dachten dat de adoptieprocedure voor ons zonder resultaat zou zijn en nu ligt ons dossier in Bolivia en gaan we er vanuit dat we over vijf jaar met z'n vijven zullen zijn!

Konijntjes

Trring: met de kinderboerderij (KB). We vroegen ons af of jullie nog nieuwe konijntjes uit willen zoeken?
Ik: Ja, dat willen we wel, maar we hadden bedacht dat dat beter na de vakantie kan.
KB: Ja, want we hebben nu een nestje en anders willen we wel op zoek gaan naar een neiuw nestje.
Ik: Dat is aardig, de jongens willen alleen wel heel graag hangoortjes terug.
KB: Die hebben we ook, als ze tenminste wat groter mogen zijn. En oh ja, afgelopen week zijn er in Bussum (van dezelfde stichting) twee hangoortjes gedumpt. Eé, gevlekte en één grijsbruine met een wit stipje op zijn voorhoofd.
Ik (nog voor de grap): zijn dat die van ons niet....?
KB: Nou, nu je het zegt.........

Om een lang verhaal kort te maken: ons konijnenhok is weer gevuld en wel met onze eigen konijntjes! Is dat niet een bizar verhaal?
Ze doen het goed, ze zijn alleen wel heel mager geworden en Snuffie heeft een helende wond op zijn rug. Maar ze zijn nagekeken door de dierenarts en ze lijken helemaal in orde te zijn. Ze huppelen alweer vrolijk door hun hok en wisten ook direct weer waar ze op eten moesten zitten wachten. Eind goed al goed!
Alleen nog een logeeradres voor de vakantie vinden..............

Oranje boven!

Konijntjes gestolen

Deze foto is van ongeveer drie weken geleden. Daan en Hugo hadden ieder een konijntje gekregen; Snoepie en Snuffie.
Afgelopen week waren we op vakantie in Engeland en daarom logeerden de konijntjes op de kinderboerderij in Naarden. Vanmorgen zouden we ze weer ophalen. Alleen gisteren kregen we op weg naar huis een telefoontje met een triest bericht. Bezoekers van de kinderboerderij vonden Snoepie en Snuffie kennelijk zo lief, dan ze woensdag meegenomen zijn. Wat een domper zo aan het einde van de vakantie. Op de Boulevard in Folkestone hebben we het de kinderen verteld. Het was slecht weer, dus we waren de enigen, dat was maar goed uit. We hebben de jongens daar maar even uit laten razen en voor een keer niet gereageerd op de lelijke woorden die uitgekraamd werden. We begrepen ze volkomen!

Natuurlijk krijgen we nieuwe konijntjes. We mochten zelfs konijntjes uitzoeken bij de kinderboerderij, maar Daan wil leiver een konijntje van dezelfde papa en mama als Snuffie. En hij wil nog even wachten. Dus voorlopig staat er een leeg hok in de tuin.

update dossier

Een kwartier na het posten van het berichtje over het vertalen van onze aanvulling voor het dossier, kwam de PTT een pakketje brengen. Haha, dat heb je in drukke weken. Guy wist allang dat het psychologisch onderzoek naar de NAS was gezonden. En nu lag het vertaalde dossier al in de bus. Ik ben direct maar naar het postkantoor gefietst en heb het dossier naar het legalisatiebureau (Heggelman) gestuurd. Dat is de vorige keer goed bevallen. Als het goed is, dan krijgen we het vertaalde dossier terug over minder dan twee weken.

Hugo vijf

Dit was het weekje verjaardag van Hugo. En we zijn nog niet klaar. Het begon zondag met de familie. Op woensdag was hij echt jarig en had hij sportdag op school. Alle kleuterklassen hebben voor hem gezongen! Hij gaf zo ongeveer licht van het stralen, zo zei een moeder, want helaas was ik aan het werk en stond Guy op het veld bij de bovenbouw.

Op donderdag trakteren op school en bij de oppas. En dan morgen het hoogtepunt, zijn allereerste kinderfeestje.

Hugo en Daan hebben ter ere van hun beider verjaardagen allebei een konijntje mogen uitzoeken. Hugo verzond de leukste naam: buurman en buurman. Hoe komt ie er op? Maar Daan wilde ook nog zelf een naam verzinnen, dus nu zijn het buurman en buurman met de namen Snuffie en Snoepie. Op de foto is Snoepie van Hugo te zien. Is het geen schatje?

En let ook nog even op de taart... Complimenten zijn welkom ;-)!

Documenten bij de vertaler

Als het goed is, gaan volgende week eindelijk de documenten naar de vertaler. Dat is wel wat weken later dan van de mensen die omstreeks dezelfde tijd verzoeken kregen voor aanvullingen. Dat komt doordat wij ondertussen ook onze beginseltoestemming moesten verlengen. Dat kan nu mooi in dezelfde gang mee naar vertaler en in de legalisatie.
Dus nog een paar weekjes en dan ligt alles compleet in Bolivia.

Pasen met stoere jongens

Heerlijk, zo'n lang weekend vrij. Een week of twee al begonnen natuurlijk met de paastakken versieren:

En vandaag was het dan eindelijk echt pasen. Met natuurlijk het eieren verstoppen. Eerst hadden de jongens de eitjes verstopt voor papa en mama. Lastig als ze zelf onder uit de plantenpotten moeten komen, maar allemaal gevonden. Toen de jongens. Zo moeilijk: dit eitje werd pas later gevonden ...;-)

En voor 's avonds mochten de jongens kiezen wat we aten. Zelfgemaakte pizza's, waar ook daadwerkelijk geconcentreerd en serieus aan gewerkt werd. En het resultaat was er naar!

En aan het einde van de middag liet mijn stoere knul zich nog even van een andere kant zien. Ja, die jongen die met gitaarles vraagt om Michael Jackson en Deep Purple, die met carnaval precies wist hoe hij verkleed wilde, als ninja, die jongen kwam naar beneden met z'n oude dokterskoffertje en de vraag of Hugo ziek wilde zijn. Zo zoet!

weekendje weg

Samen met mijn ouders zijn we vorige week een weekend naar Drenthe geweest. Heel gezellig en natuurlijk de hele dag op pad. Het was een stuk beter weer dan dit weekend, dus dat kon ook. Hier een paar foto's, de rest is op Flickr te vinden.

Verlengde BT

En ja, hij is binnen; de verlengde beginseltoestemming! En direct door naar de NAS, zodat deze direct vertaald en gelegaliseerd kan worden en dan tegelijk met de aanvullende informatie richting Bolivia. En dan denk ik dat het wachten wordt, lang wachten...



Veel mensen vragen natuurlijk hoe lang het nog gaat duren. Tja, dat weten wij ook niet. De NAS houdt nog steeds een wachttijd aan van 2 tot 3 jaar. Ik denk zelf dat het sneller kan gaan. De licenties van de vergunninghouders in Noorwegen, Spanje en Denemarken (die drie geloof ik), zijn vorig jaar verlopen. Het aantal ouderdossiers begint op te raken. Het kan dus wel sneller gaan. Maar het kan ook zijn, dat de rechter die ons dossier onder zijn (of haar) beheer heeft, het helemaal niet zitten om een kindje te matchen aan ouders die al biologische kinderen hebben. We waxhten dus maar af. Wel is het prettig te weten, dat we 3 tot 5 maanden vantevoren te horen krijgen dat er een voorstel in de maak is.

Waar wij nu naar uitkijken is het moment dat het eerste Nederlandse adoptiestel naar Trinidad gaat. Naar verwachting is dat dit jaar. Aangezien er heel weinig informatie is over deze stad en dit gebied, zijn wij natuurlijk heel benieuwd om de eerste ervaringen te horen.

verlenging beginseltoestemming

Eind april verloopt onze beginseltoestemming, want die is slechts 3 jaar geldig. Vandaag kregen we daarom een raadsmedewerker op bezoek om te kijken of wij een verlenging kunnen krijgen. Gek is dat toch. Ik weet nog hoe verrast we de vorige keer waren over hoe relaxed dat ging en nu was ik toch weer gespannen. De kinderen moesten erbij zijn, dus wat als.... Alsof die raadsmedewerker alleen maar voorbeeldige kinderen wil zien.
Dus na een gezellig gesprek van ongeveer een uur, waarbij Daan en Hugo leuk meededen, was hij heel positief en krijgen we voor het einde van de maand het concept/gezinsrapport. Weer een stap gezet dus!

Aanvraag uit Bolivia voor aanvullende informatie

Tja, we waren er al voor gewaarschuwd, vanuit Bolivia wordt gevraagd om aanvullende informatie:
- gezondheidsverklaringen van de jongens
- geboorteaktes van de jongens
- aanvullingen psychologisch onderzoek: hoe stabiel is onze relatie, valt te verwachten dat die standhoudt
- psychologisch onderzoek naar in hoeverre de jongens in staat zijn een relatie aan te gaan met een geadopteerd kind in het gezin.

Gelukkig vragen ze geen extra trouwakte..... En ik ben blij dat ik niet de psycholoog ben, die ons de juiste vragen moet gaan stellen om het laatste punt duidelijk te maken. Dat lijkt me een lastige. Gelukkig is zij ervaren.

Natuurlijk zijn we er na het voldoen van bovenstaande vraag niet. Als de rapporten opgesteld zijn, dan moeten die weer vertaald worden en daarna gelegaliseerd. We kunnen in ieder geval weer een maand concreet bezig zijn met de adoptie.

En hoewel ik er het mijne van denk, ik merkte aan mezelf dat het toch ook een positief gevoel gaf, dat er naar ons dossier gekeken is en er weer iets gebeurt. Aan de slag dus.

Sportief weekend

Een sportief weekend, vooral voor Daan. Zaterdag heeft hij zijn eerste crossloop. Natuurlijk gaat tout la famille mee om hem aan te moedigen in het Amsterdamse Bos. Onderweg is hij niet zenuwachtig, maar hij voelt wel wat in zijn buik. Dat begrijpen we, jongen! Duizend meter, en dat terwijl hij bij de training al moeite heeft om één rondje (400 m) uit te lopen. We drukken hem op het hart, niet te hard beginnen en het maakt niets uit hoeveelste je wordt, maar het is wel stoer als je hem helemaal uitloopt.

Aangekomen wordt het serieus. De nummer worden op de officiële AV Tempotruien gespeld, het parcours wordt verkend en er wordt warmgelopen. En dan om 14:10 uur, precies volgens schema, klinkt het startschot, uit een echt startpistool, waar Hugo nogal van onder de indruk is. Daar gaan ze, de mannen. Ze zijn stoer; wat lopen ze hard! En hij doet het, hij loopt hem uit, met z'n tong op z'n knieën!

De vertegenwoordiging van de AV Tempo C-pupillen

De rode truien zijn van Athlos, met het bruine mutsje erbij is Daan.

Met z'n tong op z'n .... De laatste meters knul!

En daar doe je het dan voor: twee dikke duimen van de trainer en een trotse blik van je kleine broertje.

En dan zomaar opeens, zonder dat we erg in hadden, kan er in Loosdrecht geschaatst worden. Misschien komt het omdat we de galdheid op de wegen onderhand wel zat zijn. (het kan altijd erger, zoals dit filmpje dat we door onze buurman toegestuurd kregen : http://www.bestofgooglevideo.com/fullscreen.php?video=641). Misschien komt het omdat het geen nieuws meer is na negen weken winterweer. Misschien komt het omdat wij niet zo goed hebben opgelet. Anyway, gisteren hoorde ik iemand over schaatsen praten en dat bracht ons op het idee om zelf de ijzers maar weer eens onder te doen. Heerlijk! De mannen vonden het ook leuk.

En bij een stukje over dit sportieve weekend, mag deze kanjer natuurlijk niet ontbreken!

Vrijstelling van de leerplicht en verder nieuws adoptie

Hier even een korte update over onze procedure.
Wij hebben inmiddels voor de jongens voorlopig toestemming om ze rond de 10 weken van school te houden ten behoeve van de adoptieprocedure. Natuurlijk zijn wij wel van plan het nodige schoolwerk voor ze mee te nemen op de grote reis, zodat ze als we terug zijn zo weer in kunnen stromen, maar het is goed te weten, dat ze in ieder geval mee mogen! Zonder ze was ik toch niet gegaan!!

Verder heb ik deze week de NAS (onze vergunninghouder) gebeld met een paar vragen. Een aantal dingen ben ik te weten gekomen:
- er liggen momenteel 7 dossiers in Trinidad. Naar verwachting zal dit jaar het eerste stel afreizen. Daar zitten wij ook op te wachten om een en ander aan ervaringen te horen over het gebied, want op internet is er verdomd weinig te vinden.
- we krijgen 3 tot 5 maanden vantevoren te horen dat er een voorstel voor ons in de maak is. In die periode checkt de centrale autoriteit in La Paz alle papieren en dergelijke. Als de centrale autoriteit akkoord is, dan krijgen wij het voorstel te horen. Jammer van Bolivia is, dat we geen foto's van het kindje te zien krijgen. Maar het is wel lekker te weten dat we een bepaalde voorberieidngstijd hebben. Stom is, dat ik niet gevraagd heb, hoeveel tijd er tussen voorstel en afreizen over het algemeen zit.
- de NAS hout nog steeds een verwachting aan van tussen de 2 en 3 jaar wachttijd. Ik gok met redenen erop dat de wachttijd iets korter kan zijn. Maar wachten moeten we, dus we zullen het wel zien.

Verder ben ik naarstig op zoek naar informatie over Trinidad en omgeving, maar zoals gezegd is de info daarover op internet en in reisgidsen nogal summier. Wat ik heb gevonden, is dat er in Trinidad zelf niet heel veel te doen is, maar in de omgeving is een groot recreatiemeer (waarin gezwommen kan worden, maar waar ik elders lees, dat er grote kaaimannen in zitten !?!?) en er is een grote bekende ecolodge, Chuchini. Vanuit die ecolodge worden allerhande grote en kleine trips de jungle ingemakt, dus ze moeten vast iets passends kunnen verzinnen voor een gezin met 3 kinderen. Het lijkt mij wel leuk om op zoek te gaan naar alle zeldzame en kleurrijke vogels die het gebied rijk is. En ik wil de zoetwaterdolfijnen zien. Kijk, dus er zijn in ieder geval leuke dingen te doen in de weekenden. Of we er ook een keer langer tussneuit kunnen naar bijvoorbeeld Rurre, een bekende toeristische (en dus meer voorzieningen!) jungleplaats in het noorden van Beni (zo heet het district), dat weet ik niet. We moeten regelmatig bij de rechtbank in Trinidad zijn. Ook dat zullen we meemaken.

En natuurlijk vergeten we niet waar we het allemaal voor doen; ons derde kindje! Alleen de reis is wat concreter, dus daar heb ik het ook meer over. Maar in gedachten dwaal ik al vaak af naar de jungle, waar 'ons' kindje misschien al rondkruipt (als dat maar goed gaat!).
Gek idee!

Ik hoor steeds meer mensen om mij heen die de sneeuw en het ijs zat zijn. Ik moet zeggen, dat ik me daar 's morgens wel iets bij voor kan stellen, als ik mijn auto weer eens van binnen en van buiten moet krabben. En de gladheid hoeft van mij ook niet zo. Maar zoals dit weekend weer, heerlijk! Het begon al zaterdagmorgen. Omdat het veld bevroren was, was de atletiektraining van Daan op de hei. Een fantastisch plaatje. Vandaag flink sleetje gereden en de jongens hebben daarna nog lang buiten gespeeld. Dit ben ik voorlopig nog niet beu!

Als toegift ook nog een plaatje uit Gorssel van een week of drie geleden.