Prikken en het goede doel

Twee witte bekkies. Twee weken geleden de NAS gesproken en in tegenstelling tot wat wij altijd hebben gedacht, kan het best zijn dat we snel na het telefoontje af moeten reizen. Korte uitleg. De rechter, in ons geval in het district Trinidad, maakt een ouder-kind-match. Deze match moet nog een procedure door voor dit leidt tot een officieel voorstel. Wij hebben altijd gedacht dat we voor deze procedure al wel te horen krijgen, dat er een match met ons in procedure gaat. Dan weet je dus dat je na een paar maanden het voorstel kunt verwachten. Nu blijkt, dat je alleen zo vroeg dat te horen krijgt, als het betreffende kindje niet precies binnen je opgegeven grenzen past, bijvoorbeeld als de leeftijd anders is.

Ok, dat was even schakelen! Direct maar een uitgebreider actielijstje gemaakt waar we wekelijks iets van moeten kunnen afvinken. Een belangrijke daarbij zijn de vaccinaties. Daar zijn we dus maar direct mee gestart, vandaar die witte smoeltjes. Trinidad ligt afgelegen, in de bush, naast het moeras en we bezoeken ook nog het kindertehuis twee weken. Hetgeen betekent dat we bijna het gehele arcenaal aan vaccinaties dat de GGD in de aanbieding heeft, moeten hebben. Complicerende factor is dan ook nog, dat Daan net de oproep van de DTP/BMR-vaccinatie had gehad en die bijt met de prik tegen gele koorts. Arme jongen, hij moet dus in 4 weken tijd tot drie keer toe twee prikken tegelijk. Het is niet anders en deze stoere vent begrijpt dat!

Andere belangrijke actie is wat kleinere en grotere verbouwingen aan ons huis. Er moet ruimte komen en daarvoor moeten de wasmachine en de droger naar de schuur. Daarnaast stort ons dak bijna in (volgens Guy overdrijf ik) en moet het huis echt een keer geschilderd worden. De eerste offertes zijn inmiddels binnen.

Ook hebben we met beide juffen van de jongens gesproken. Die leven erg mee en hopen van harte dat de grote reis nog dit jaar zal plaatsvinden. In tegenstelling tot wat ik van anderen hoor, staat onze school gelukkig heel positief tegenover de grote reis en het feit dat de jongens een paar maanden school missen weegt niet op tegen alles wat ze zullen leren van die periode. Heel fijn. De juffen zullen als het zover is natuurlijk wel een pakket aan werkjes samenstellen, zodat de achterstand die ze oplopen zo minimaal mogelijk is. Top juffen!!!

En ondertussen merken we steeds meer dat de jongens van alles beginnen te begrijpen . Onder andere dat het niet voor niets is, dat sommige kindjes in Bolivia in kindertehuizen terechtkomen. Inmiddels hebben we een bakje waar de heitjes ingaan die ze voor karweitjes krijgen. Dat is het geld dat zij straks aan het kindertehuis kunnen geven.

En tijdens het spelen speelt Bolivia ook regelmatig een rol. Kijk maar naar bovenstaande Boliviaanse stroomcentrale die Daan gebouwd heeft van Kapla.

Wat rest ons aan acties voor de komende tijd? Ik noem er een paar:

- kamertje inrichten (leuk!!)

- verzekeringen en financiën regelen

- cadeautjes kopen voor mensen die ons in Bolivia zullen helpen (wie heeft er nog Delfts blauw goed liggen?)

- nadenken of we toch echt een ipad nodig hebben (ik denk het wel ;-))

- fotoboekjes van ons en onze omgeving maken voor ons nieuwe kindjes en ook voor de jongens

- koffers aanschaffen

- nadenken wat we met ons huis gaan doen in die periode

- opvang regelen voor konijn

- en nog heel veel meer!

Een update

En dan ben je toch zo weer een paar maanden verder. Ik krijg vaak de vraag hoe je dat lange wachten vol kunt houden. En eigenlijk is dat heel simpel; simpel door te wachten. Klinkt flauw, maar zo is het wel. Je kunt niet ruim zes jaar, want zo lang zitten we al in de procedure, 24 uur per dag met wachten bezig zijn. Er zijn andere dingen die je opslokken en dat is maar goed ook! En het scheelt natuurlijk enorm dat er al twee mannen rondlopen, daar zijn we ons helemaal van bewust.

Maar goed, neemt niet weg, dat hoe verder we komen, hoe lastiger het wachten wordt. Die laatste loodjes, he?

Wat valt er te melden over de adoptie. Op dit moment bevinden zich twee stellen in Trinidad om hun kindje sop te halen. Leuk om ze weer te kunnen volgen op internet. Nu liggen er nog drie stellen, waaronder wij dus, met hun dossier in Trinidad. Dat komt dus wel dichtbij.

In juni hadden we een Boliviareünie van de NAS, omdat Inez, de contactpersoon in Bolivia, over was. Leuk om haar gezien te en gesproken te hebben. En vooral weer heel leuk om al die Boliviaanse kindertjes te zien.

In de vakantie zijn we naar Frankrijk geweest. Niet al te lang omdat we zuinig willen zijn met vrije dagen. En daar hebben we een bijzondere adoptie-ontmoeting gehad. Op een heel rustige camping kwamen we in contact met een leuk stel, waarvan zij een geadopteerde is. We hebben een lange avond met ze gesproken en haar indrukwekkende verhaal aangehoord. Heel bijzonder!

En nu we het gevoel hebben, dat het toh wel echt dichterbij begint te komen, beginnen de voorberieidngen voor de reis ook al wat concreter te worden. Zo ben ik vanmorgen naar de GGD geweest om wat info in te winnen over noodzakelijke vaccinaties. Tja, we gaan echt de rimboe in, dus dat worden er heel wat. Te beginnen deze week met voor ons alle vier een gecombineerde hep A/hep B - vaccinatie.

Tot slot een paar plaatjes uit Frankrijk.

SvZ adopties Bolivia

Het is alweer een tijd geleden dat ik wat gepost heb. Tijd voor een update over adopties uit Bolivia.
Ik heb vanmorgen de Nederlandse adoptiestichting maar weer eens gebeld. Sowieso doe ik dat eens in de ongeveer vier maanden, maar nu was er ook wel wat aanleiding. Den Haag heeft in het kader van de bezuinigingen aangekondigd, dat onder andere de ambassade in Bolivia gaat sluiten. Huh? En hoe moet ons kindje straks dan een paspoort krijgen? En van weblogs van adoptieouders die nu in Bolivia zitten, begrijpen we dat er iets in de lokale procedure is gewijzigd, waardoor de verblijfstijd langer kan worden. Daar wilde ik ook wel meer over weten.

Voor wat betreft het eerste, het sluiten van de ambassade, is het afwachten. Nog niet bekend is wanneer de ambassade gaat sluiten en wat dat dan betekent. Het hoeft helemaal niet zo te zijn, dat dan het NL-consulaat ook sluit. En daarbij wordt er nu al samengewerkt met de NL-ambassade in Peru. Dat is dus allemaal afwachten

En dan het tweede. Ook dat is afwachten. Bij het stel dat nu in Bolivia zit, was nog niet bekend dat er een nieuwe regel is dat van een bepaald document geen kopie meer gestuurd mag worden, maar het origineel naar La Paz gestuurd moet worden. Het kan zijn dat je pas vanuit je district naar Santa Cruz, waar de procedure voor het NL-paspoort start, mag verhuizen, als dat document terug is uit La Paz. Dat betekent dat de verblijftijd voor ons in Trinidad langer wordt. Niet heel erg, maar ook niet heel fijn. Ook hier is het afwachten wat deze wijziging precies gaat betekenen, maar de reizen worden in ieder geval niet korter, zo werd mij verteld.

Ook heb ik gevraagd of de NAS ons kan adviseren over de internationale school in Santa Cruz en of we daar de jongens voor een aantal weken heen moeten laten gaan. Daar zijn we nog niet uit, maar waarschijnlijk hebben we nog meer dan voldoende tijd om hiervoor één en ander op te zoeken en eventueel contacten te leggen.

Verder gaat het wel heel goed met de procedures. In alle districten worden geregeld voorstellen gedaan en dat is voor Boliviaanse begrippen heel goed. Er zijn in 2009 7 dossiers van nederlandse ouders in het district Trinidad ingediend en van die 7 hebben er inmiddels 4 een kindje. Nog drie te gaan, waaronder wij, dat stemt toch positief! Ik ken de andere twee stellen en één daarvan heeft ook al een biologisch kind en het is de vraag hoe de rechter daarmee omgaat.

Al met al heb ik toch weer wat informatie gekregen en kunnen we hoopvol gestemd zijn. Ik was eigenlijk best optimistisch na het gesprek! Dus wie weet.......Het eind mag toch al wel een beetje in zicht zijn! We zijn per slot van rekening al bijna zes jaar bezig!

Binnenkort meer over de jongens en wat foto's ed.

Adoptie update

Geen echt nieuws van het adoptiefront. Rond oud en nieuw was het even spannend of Morales de opstanden over de benzineprijzen zou overleven, maar dat is weer gesust. En twee weken geleden kreeg ik van mijn zus, die bij de krant werkt, een sms-bericht, dat het voltallige kabinet in Bolivia was opgestapt. Schrik! Nergens was er nieuws over te vinden, maar als dat betekent dat er nieuwe ministers komen, dan zou dat het einde van onze procedure hebben betekent waarschijnlijk. Pas laat 's avonds vond Guy op een Russische nieuwssite de uitleg. Het is standaard dat de regering na het aantreden van de president opstapt om de president de gelegenheid te geven posten nieuw in te vullen. Er zijn maar drie posten gewijzigd en geen van die drie hebben ook maar iets te maken met adoptie, familiezaken of recht. Loos alarm dus. Gelukkig!

Uit Bolivia verder komen goede berichten. Er zijn regelmatig voorstellen en op dit moment zitten er enkele Nederlandse ouderparen om hun kindjes op te halen. Van de zeven ouderparen die met hun dossier in Trinidad liggen, hebben er inmiddels drie een voorstel gehad en twee daarvan zijn nu in Bolivia. Dat gaat dus goed en dat stemt hoopvol!

Nieuwe camera

Bloggen is echt minder leuk als ej foto's kunt plaatsen. Na de zomervakantie ging mijn ouwe trouwe Minolta toch echt steeds meer kuren vertonen. Echt tijd voor een nieuwe dus. Aangezien dat toch een aanzienlijke investering is die je voor langere tijd doet en ik nu ook over zou stappen naar een ander merk (de opvolger van minolta, sony, produceert toch echt mindere camera's) en dus ook aan de nieuwe lenzen moet, is dat niet iets om over een nacht ijs te gaan. Nu dan toch eindelijk. Het is de D90 van Nikon geworden. En zie hier wat eerste resultaten.