Voor wie een beetje een beeld wil krijgen van Bolivia, hier twee links met mooie foto's.

http://www.marcelsimons.nl/bolivia/index.html

http://www.worldphotos.nl/bolivia.php

En mijn nieuwe hobby tegenwoordig is om op flickr.com te zoeken op Bolivian kids, Bolivian children, etc.

Over flickr gesproken: tegenwoordig zet ik leuke en mooie plaatjes ook daarop, dus voor wie meer foto's wil zien:

http://www.flickr.com/photos/57708212@N00/

Of als dat niet werkt: naar flickr.com gaan en dan zoeken naar people, en dan op guymonique

Het wordt BOLIVIA!!!

Jaaa, er is eindelijk weer nieuws van het adoptiefront! Maar voordat ik daarover begin eerst maar iets over de laatste twee jaar. Die naast verhuizing en alles wat daarbij hoorde, ook een periode was van langzaam wennen aan het idee dat de adoptie misschien wel een doodlopend pad was, dat we in waren geslagen. Heel jammer, de verwachtingen bijstellen, maar natuurlijk geen drama om met z'n vieren verder te moeten.

Op 1 juli 2007 hebben we bij de NAS de intake voor Haïti gehad. Wel werd toen al verteld, dat men bezig was om de regelgeving daar te veranderen. Al jaren kon er met goedkeuring van de president afgeweken worden van adoptiewet. Dat heeft Unicef aanhangig gemaakt en alle nieuwe procedures moesten strict volgens de wet en tevens zou er een nieuwe wet gemaakt worden. Wij voldoen niet aan de wet, we hebben twee biologische kinderen en we zijn niet tien jaar getrouwd. Wij hebben toen besloten, dat we zouden wachten op de nieuwe wet. Een pragmatische keuze op dat moment, omdat we toen snel midden in de drukte van verhuizing, nieuw werk, nieuwe omgeving, etc. zaten.
Af en toe heb ik gekeken of er voor ons nog alternatieven waren. Iedereen die het nieuws een beetje gevolgd heeft, weet dat er staads minder mogelijkheden voor adopteren zijn. Maar vlak voor onze zomervakantie, nu dus anderhalve maand geleden, hebben we toch nog eens met de NAS gebeld. Toen werd heel nuchter de vraag gesteld, waarom wij niet voor Bolivia kiezen. Wáát!??! Zijn er toch nog mogelijkheden? En waarom was dat twee jaar geleden dan geen optie? Dat laatste wed snel duidelijk. Bolivia stelt hele specifieke eisen aan de leeftijd van de leden van het gezin in relatie tot het te adopteren kind. Twee jaar geleden was Hugo te jong en Guy te oud. Nu twee jaar verder is Bolivia dus wel mogelijk.

BOLIVIA
Dat is even omschakelen, wel adoptie, ander land, verder in tijd. maar dat alles maakte niet uit, we waren direct weer enthousiast! Is Bolivia niet dat land met de hoogste hoofdstad ter wereld, met die dik ingepakte kinderen met van die leuke mutsjes op, met kleurrijke klederdrachten en vrouwen met lange vlechten? Waar Morales de boel bestiert, waar je moet oppassen voor spugende lama's en een bekende bestemming voor rugzaktoeristen? Even wat plaatjes googelen, ja, daar willen wij wel een kindje ophalen, dat wel uit prachtige land komt, maar daar niet de mogelijkheden heeft om op een goede manier volwassen te worden.

Na twee dagen hebben we de NAS weer gebeld en verteld dat we inderdaad voor Bolivia gaan. Een week later, enkele dagen voor onze vakantie, konden we al op intake. Dat heeft te maken met een aflopende licentie van de NAS voor Bolivia. En na de intake konden we beginnen met het verzamelen van de papieren voor ons dossier. En daar zijn we nu nog mee bezig.

Wat er zoal in ons dossier moet zitten? Uit mijn hoofd som ik wat op:
- uittreksels uit de burgelijke stand
- uittreksel uit huwelijksregister (handig als je in oostenrijk getrouwd bent!)
- verklaringen omtrent gedrag
- psychologisch rapport
- gezondheidsverklaringen
- werkgeversverklaringen
- machtiging van de notaris voor de contactpersoon van de NAS in Bolivia
- bewijzen van vaccinaties van de jongens
- motivatiebrief voor de rechter
- foto's van ieder gezinslid en alle kamers in huis
- en ik ben er vast nog een paar vergeten.

We missen nu alleen nog het uittreksel uit geboorteregister van Guy. Ik verwacht daarom dat ons dossier deze week naar de NAS verzonden kan worden. De NAS kijkt dan alles na en stuurt de hele handel op naar de vertaler. Als alles in het Spaans is vertaald, dan wordt er een mooi pakketje van gemaakt, dat gelegaliseerd moet worden bij verschillende instanties in Den Haag. Daarna kan alles verzonden worden naar Bolivia.

Ons dossier in Bolivia wordt door de contactpersoon daar, wederom gelegaliseerd bij verschillende instanties en komt daarna bij de rechter in één van de districten van Bolivia te liggen. Daarna krijgen wij weer wat te horen; namelijk of ons dossier geaccepteerd is of niet en in welk district ons dossier ligt. Dat is belangrijk, want in dat district zullen wij ook TIEN WEKEN moeten verblijven, als we ons kindje ophalen!

De verwachting is dat we twee tot drie jaar op een voorstel moeten wachten. Nog een hele tijd dus, maar dat geeft ons wel de gelegenheid om ons huis op orde te maken, een dakkapel op zolder erbij, een bijkeuken in de schuur voor de wasmachine en de droger en wat interne verhuizingen.

En dan dus tien weken daar! Dat lijkt ons geweldig! We habben daar geen romantisch beeld van, maar we zien het wel als een uitgelezen kans om het land van ons derde kindje te leren kennen en al een mooie ervaring op te doen met z'n vijven, voordat ieder hier weer in het dagelijkse ritme vervalt.

Kortom; er is heel wat gaande in huize Lemmens, maar allemaal goed en spannend nieuws gelukkig!