verlengen beginseltoestemming

Wij hebben op 25 april 2007 onze beginseltoestemming (BT) gekregen. Die is drie jaar geldig en moet tijdig verlengd worden. Voor 25 april 2010 hebben wij nog zeker geen kindje, dus wij hebben de verlenging nodig. Vandaag is het verzoek de deur uitgegaan. Nu maar wachten op reactie. Gaan we weer de molen in. Weer een (verkort) onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming, weer een gezondheidsverklaring en een Verklaring omtrent goed gedrag. We hopen dat we de kopieen van ons dossier dat naar Bolivia is gegaan kunnen gebruiken.

Het is voor een goed doel!

Sinterklaas op de Hoeksteen

Vanmorgen was het pietenochtend op school en omdat in vanuit de ouderraad in de sintcommissie zit, mocht ik mee de klassen rond. Leuk. In Daans klas werd dit liedje gezongen en is nu helemaal favoriet bij de jongens.

Sinterklaasvlijt

Dossier naar Bolivia!

Yes! Op het bijna allerallerallerlaatste nippertje, is ons dossier naar Bolivia gestuurd. Vanmorgen belde de NAS, dat onze huwelijksakte was binnengekomen en dat ons dossier vandaag verstuurd zou worden! Dat had uiterlijk 26 november gekund, dus we zijn dus drie dagen te vroeg..ahum.
Maakt niet uit; het is geregeld!

Dossier gereedmaken

Op 20 september maakte ik al melding van de problemen rondom het legaliseren van onze huwelijksakte, ik kon toen niet weten, dat het nog twee maanden zou duren voor ik kon schrijven, dat ons dossier ... bijna(!) compleet is. Het vertalen van alle documenten uit Nederland heeft wat lang op zich laten wachten, maar daarna is alles snel gelegaliseerd. Dat hebben we laten doen door een legalisatiebureau. hetgeen wel erg makkelijk was en ons dus ook geen vrije dagen heeft gekost.

Alleen de huwelijksakte. Daar heeft uiteindelijk een advocatenkantoor bij geholpen (Spelt Advocaten in Almere), want we kwamen er zelf niet doorheen. Ik had wel die kant op kunnen reizen, maar als je niet weet bij welke instantie je je moet melden, dan kan zo'n tripje wel veel tijd en geld gaan kosten. Het was dus uiteindelijk lastig, er is van alles misgegaan, maar uiteindelijk kwam vandaag dan toch de melding, dat de akte gelegaliseerd is en onderweg naar Nederland. Pff, wat een opluchting! Ja, want op 1 december moet ons dossier in Bolivia zijn. Dus we kunnen spreken van het nippertje.



Meer goed nieuws is, dat de NAS niet uitsluit, dat de wachttijden korter worden. Dat betekent dat we veel moeten gaan regelen, zodat we voorbereid zijn als het telefoontje komt en daarna spoedig moeten afreizen. Ik dus vandaag alvast maar een brief gestuurd naar de directeur van de school met het verzoek tot ontheffing van de leerplicht voor de jongens. Morgen bespreekt hij het met de leerplichtambtenaar. Ik verwacht daar geen moeilijkheden, maar het is lekker als het geregeld is!



En zo zijn we ongemerkt van het papierwerk in de volgende fase van het proces beland. Het nadenken over de reis. En ik heb ook al een beetje nagedacht over de inrichting van de nieuwe kinderkamer. Ja, we zijn echt een stap verder en ik durf er eindleijk wel weer in te geloven!

Studiedag

Op vrijdag 18 september hadden de jongens weer eens een dagje vrij omdat de juffen en meesters zelf een dagje de schoolbanken in moesten. Bij ons is dat altijd een leuke aanleiding voor uitjes, omdat het dan nergens echt druk is. Deze keer ben ik met de jongens naar het Aviodrome geweest. Dat viel goed in de smaak, dat kun je aan de foto's wel zien. Vanuit Harderwijk gingen we er vaker heen (we hebben een museumjaarkaart), maar dat was natuurlijk al weer een tijdje geleden. Daan wist het nog wel een beetje, maar Hugo herinnerde zich er niets meer van.
Na het Aviodrome zijn we nog even gezellig langsgegaan bij opa en oma in Harderwijk. Wel even leuk, zeker nu opa weinig mobiel is, omdat hioj zijn kniebanden heeft gescheurd.

HHHEEELLLPPPP: dossier verzamelen

Pfff, mailde ik twee weken geleden nog dat ons dossier gereed was voor de vertaling en het legaliseren, word ik vorige week maandag door de NAS gebeld. Leuk, dat jullie in Oostenrijk getrouwd zijn, maar als jullie je daarna niet in hebben geschreven bij het internationaal huwelijksregister in Den Haag, moet je voor het legaliseren van je uittreksel uit het huwelijksregister naar Oostenrijk.

Wat nu? Ik ben al twee weken aan het bellen. Ik ken inmiddels de instanties: van Bolivianische Botschaft tot tot bezirksgericht, van Ministerium tot landesregierung en Bezirksnotar. Maar wat schieten we daarmee op, als niemand weet hoe het legalisatietraject precies verloopt? Als iemand nog een goed tip heeft....

Nou ja, als het moet dan maak ik er wel een paar leuke dagen van in de herfstvakantie en dan neem ik Daan mee. Wat moet dat moet, maar wel het liefst zo leuk mogelijk!

Indiaan

Nog een tip: de film De Indiaan! Geweldige kinderfilm. Zie hier de trailer en waar hij over gaat.
http://www.de-indiaan.nl/indiaan/

Dossier gereed en treinbaan

Ja, weer een stapje verder in het hele adoptieproces: we hebben vrijdag ons dossier opgestuurd naar de NAS, die het kunnen controleren en doorsturen naar de vertaler. Jippie! Aan deze stap zijn we voor Haïti nooit toegekomen.

Net even op tracktracer gekeken en het dossier zit in de bestelronde, dus morgen ligt het echt bij de NAS.

Nu lekker weekend. De jongens zitten heerlijk met de treinbaan te spelen. Kijk maar!

Wanneer vertel je het de jongens? Nu!

Het woord adoptie valt deze weken natuurlijk veelvuldig bij ons. Tja, en dan vangen de jongens ook wel eens wat op. We hebben nog niet nagedacht wanneer we Daan en Hugo echt gaan vertellen dat we nog een kindje willen, maar we willen er ook niet al te geheimzinnig over doen. Dus vertellen we af en toe wat adoptie betekent en dat Bolivia een land is hier ver vandaan en dat het daar zo prachtig is, dat we daar wel een keer heen willen. En verder houden we gesprekken ook niet stil als zij in de buurt zijn.
En dan loop je op een ochtend naar school, zegt Daan doodleuk: "wij gaan een keer naar Bolivia om een kindje op te halen, he mam?" Ik ben er maar eerlijk op in gegaan, want hij heeft kennelijk al genoeg gehoord. Hij wilde het ook aan de juf vertellen, maar dat is er nog niet van gekomen.
Guy heeft vanmiddag de jongens bij de oppas opgehaald. En de oppas vroeg: 'gaat de adoptieprocedure nu zo snel?"Want Daan had verteld dat we naar Bolivia gaan en dat papa en mama op Spaanse les gaan.
Het is duidelijk we hoeven niet meer na te denken over wanneer we het gaan vertellen, maar wel hoe we hem duidelijk kunnen maken, dat het nog héééél lang gaat duren en ook dat er nog een hele kleine kans is, dat alles op één of andere manier niet doorgaat.A

Voor wie een beetje een beeld wil krijgen van Bolivia, hier twee links met mooie foto's.

http://www.marcelsimons.nl/bolivia/index.html

http://www.worldphotos.nl/bolivia.php

En mijn nieuwe hobby tegenwoordig is om op flickr.com te zoeken op Bolivian kids, Bolivian children, etc.

Over flickr gesproken: tegenwoordig zet ik leuke en mooie plaatjes ook daarop, dus voor wie meer foto's wil zien:

http://www.flickr.com/photos/57708212@N00/

Of als dat niet werkt: naar flickr.com gaan en dan zoeken naar people, en dan op guymonique

Het wordt BOLIVIA!!!

Jaaa, er is eindelijk weer nieuws van het adoptiefront! Maar voordat ik daarover begin eerst maar iets over de laatste twee jaar. Die naast verhuizing en alles wat daarbij hoorde, ook een periode was van langzaam wennen aan het idee dat de adoptie misschien wel een doodlopend pad was, dat we in waren geslagen. Heel jammer, de verwachtingen bijstellen, maar natuurlijk geen drama om met z'n vieren verder te moeten.

Op 1 juli 2007 hebben we bij de NAS de intake voor Haïti gehad. Wel werd toen al verteld, dat men bezig was om de regelgeving daar te veranderen. Al jaren kon er met goedkeuring van de president afgeweken worden van adoptiewet. Dat heeft Unicef aanhangig gemaakt en alle nieuwe procedures moesten strict volgens de wet en tevens zou er een nieuwe wet gemaakt worden. Wij voldoen niet aan de wet, we hebben twee biologische kinderen en we zijn niet tien jaar getrouwd. Wij hebben toen besloten, dat we zouden wachten op de nieuwe wet. Een pragmatische keuze op dat moment, omdat we toen snel midden in de drukte van verhuizing, nieuw werk, nieuwe omgeving, etc. zaten.
Af en toe heb ik gekeken of er voor ons nog alternatieven waren. Iedereen die het nieuws een beetje gevolgd heeft, weet dat er staads minder mogelijkheden voor adopteren zijn. Maar vlak voor onze zomervakantie, nu dus anderhalve maand geleden, hebben we toch nog eens met de NAS gebeld. Toen werd heel nuchter de vraag gesteld, waarom wij niet voor Bolivia kiezen. Wáát!??! Zijn er toch nog mogelijkheden? En waarom was dat twee jaar geleden dan geen optie? Dat laatste wed snel duidelijk. Bolivia stelt hele specifieke eisen aan de leeftijd van de leden van het gezin in relatie tot het te adopteren kind. Twee jaar geleden was Hugo te jong en Guy te oud. Nu twee jaar verder is Bolivia dus wel mogelijk.

BOLIVIA
Dat is even omschakelen, wel adoptie, ander land, verder in tijd. maar dat alles maakte niet uit, we waren direct weer enthousiast! Is Bolivia niet dat land met de hoogste hoofdstad ter wereld, met die dik ingepakte kinderen met van die leuke mutsjes op, met kleurrijke klederdrachten en vrouwen met lange vlechten? Waar Morales de boel bestiert, waar je moet oppassen voor spugende lama's en een bekende bestemming voor rugzaktoeristen? Even wat plaatjes googelen, ja, daar willen wij wel een kindje ophalen, dat wel uit prachtige land komt, maar daar niet de mogelijkheden heeft om op een goede manier volwassen te worden.

Na twee dagen hebben we de NAS weer gebeld en verteld dat we inderdaad voor Bolivia gaan. Een week later, enkele dagen voor onze vakantie, konden we al op intake. Dat heeft te maken met een aflopende licentie van de NAS voor Bolivia. En na de intake konden we beginnen met het verzamelen van de papieren voor ons dossier. En daar zijn we nu nog mee bezig.

Wat er zoal in ons dossier moet zitten? Uit mijn hoofd som ik wat op:
- uittreksels uit de burgelijke stand
- uittreksel uit huwelijksregister (handig als je in oostenrijk getrouwd bent!)
- verklaringen omtrent gedrag
- psychologisch rapport
- gezondheidsverklaringen
- werkgeversverklaringen
- machtiging van de notaris voor de contactpersoon van de NAS in Bolivia
- bewijzen van vaccinaties van de jongens
- motivatiebrief voor de rechter
- foto's van ieder gezinslid en alle kamers in huis
- en ik ben er vast nog een paar vergeten.

We missen nu alleen nog het uittreksel uit geboorteregister van Guy. Ik verwacht daarom dat ons dossier deze week naar de NAS verzonden kan worden. De NAS kijkt dan alles na en stuurt de hele handel op naar de vertaler. Als alles in het Spaans is vertaald, dan wordt er een mooi pakketje van gemaakt, dat gelegaliseerd moet worden bij verschillende instanties in Den Haag. Daarna kan alles verzonden worden naar Bolivia.

Ons dossier in Bolivia wordt door de contactpersoon daar, wederom gelegaliseerd bij verschillende instanties en komt daarna bij de rechter in één van de districten van Bolivia te liggen. Daarna krijgen wij weer wat te horen; namelijk of ons dossier geaccepteerd is of niet en in welk district ons dossier ligt. Dat is belangrijk, want in dat district zullen wij ook TIEN WEKEN moeten verblijven, als we ons kindje ophalen!

De verwachting is dat we twee tot drie jaar op een voorstel moeten wachten. Nog een hele tijd dus, maar dat geeft ons wel de gelegenheid om ons huis op orde te maken, een dakkapel op zolder erbij, een bijkeuken in de schuur voor de wasmachine en de droger en wat interne verhuizingen.

En dan dus tien weken daar! Dat lijkt ons geweldig! We habben daar geen romantisch beeld van, maar we zien het wel als een uitgelezen kans om het land van ons derde kindje te leren kennen en al een mooie ervaring op te doen met z'n vijven, voordat ieder hier weer in het dagelijkse ritme vervalt.

Kortom; er is heel wat gaande in huize Lemmens, maar allemaal goed en spannend nieuws gelukkig!

Het wordt weer voorjaar, dus het wordt weer meer buiten spelen. Hugo wilde even proberen op een klein fietsje zonder zijwieltjes te fietsen. En zo waar, nog niet helemaal alleen natuurlijk, maar hij fietst al stukjes los! Heel wat sneller, dan zijn grote broer, maar ja, die had ook geen loopfietsje om op te oefenen op die leeftijd ( iets dat ik iedere ouder kan aanraden!).

Stoer!

Deze foto ter herinnering. De bank en het stoeltje op de voorgrand zijn op dot moment namelijk bij de stoffeerder. Hopelijk komen ze deze week al terug.

Ja, wij zijn ook voor de bijl; twee geodeten die toch goed kaart kunnen lezen, maar nu toch aan de Tomtom zijn, al is het van een ander merk.
Wat hier aan vooraf ging? Een vakantie op Sicilië. Wie daar al eens geweest is en met de auto heeft rondgetourd, zal het herkennen. De Etna af rijden en op een ander plekje uit willen komen dan de meeste toeristen, staat ongeveer gelijk aan het volgende cijfer van pi vinden. En een huisje vinden zonder adres, waar je alleen al een keer heengereden bent 's nachts in het donker of kleine weggetjes, deed de deur dicht.
En daarom nu dus dit mannenspeeltje; kijk maar!

Paar daagjes sneeuw

Lekker er even tussenuit geweest. Ik had een paar weken geleden al gezien dat er sneeuw lag in het Sauerland en toen direct een appartementje geboekt. En er lag sneeuw...veel...vers...wit...mooi...........

Nieuw begin

Tja, al twee jaar in ruste, deze blog. Waar ligt dat aan? Eerst een tijdje compu-troubles en daarna stond ons leven lichtelijk op z'n kop.
Even bij het begin beginnen.
Ik liep natuurlijk al een tijd met het idee te spelen om ergens anders te gaan solliciteren. Om een heel lang verhaal heel kort te maken. Ik heb een proefsollicitatie geschreven naar een heel gaaf bureau en ben aangenomen! Tja, daar kon ik geen nee tegen zeggen. Maar het hield wel in, dat we binnen 2 weken ons huis te koop hebben gezet en twee maanden later in een klein flatje in Bussum zaten. Jongens nieuwe oppas en nieuwe school en nieuwe vriendjes en nieuwe omgeving, etc. En geen nieuw huis, want dat bleek hier heel lastig te zijn. Maar nu zitten we bijna alweer 6 maanden in ons nieuwe huis en zijn we helemaal gesetteld. En gelukkig bevalt de baan me uitstekend. Al met al een goede stap geweest, dus. En op adoptiegebied hebben we eigenlijk bar weinig te vertellen helaas. We hebben de VIA afgemaakt, onze beginseltoestemming gekregen (1 mei 2007) en zijn op 1 juli 2007 op intake geweest bij de NAS voor een kindje uit Haïti. Heel kort daarna is Haïti gaan rommelen met de regelgeving. Er zou een nieuwe adoptiewet komen en niet duidelijk was of je volgens die wet nog uit HAïti zou moegn adopteren als er al biologisch eigen kinderen in het gezin zijn. Inmiddels is duidleijk dat dat wel mag volgens de nieuwe wet. Maar nog niet duidelijk is wanneer die nieuwe wet in werking treedt. Tja, dan de vraag hoe lang wij hier nog op willen wachten. Dat weten we zelf ook niet. Telkens als je denkt: hier moeten we maar mee stoppen, dan komt er nieuws en lijkt er toch weer een lichtpuntje te zijn. En het scheelt natuurlijk,da t we al twee jongens hebben. Dat maakt het wachten en de onzekerheid een stuk makkelijker dan als ze er niet zouden zijn. Dit is wel een hele korte samenvatting van de afgelopen twee jaar, maar het is de bedoeling dat ik weer wat vaker iets post. Ik zal een paar foto's toevoegen.

In de herfstvakantie van 2008 zijn we naar Sicilië geweest. Misschien dat ik op een later moment nog wat foto's van die vakantie toevoeg.

De Etna is indrukwekkend!

Met beide families hebben Kerst bij ons thuus gevierd. Voor het eerst in ons nieuwe huis! Erg geslaagd!

Daan en Hugo voor het eerst op het ijs op de ijsbaan in Bussum.

Favoriete speelgoed (na lego)