Tweede VIA

Vandaag was het tijd voor de tweede VIA-bijeenkomst. Ook vandaag was het weer nuttig, leuk (rare term in deze) en aangrijpend. Het thema was het adoptiekindje zelf, de tweede partij in de adoptiedriehoek (na de biomoeder en voor de adoptieouders). Het ging erom dat adoptieouders zich bewust zijn van het leven dat het kindje gehad heeft voor de komst naar NL en wat de overgang van het leven in een kindertehuis of pleeggezin naar een Nederlands gezin kan betekenen.
Voor de pauze ging het voornamelijk over het leven van het kind tussen de geboorte en de komst naar NL. Kinderen maken in die periode gemiddeld (!) vier verschillende verzorgingssituaties mee. Dat is goed om je te realiseren, want zo'n kindje zal zich dus zeker niet in een keer overgeven aan de adoptieouders en volledig op hun vertrouwen.
Om een beeld te krijgen van het leven in een kindertehuis werden filmpjes getoond van verschillende tehuizen in verschillende landen. Stel je een arm kindertehuis in India voor waar een meisje van, ik schat, twee jaar oud, rondloopt, dat gevonden is op de markt. Onduidelijk is of het meisje daar achtergelaten is, of kwijtgeraakt. Je zag dat meisje huilend en hulpeloos ronddwalen tussen allemaal kinderen en verzorgsters waarmee het haar niet lukte om contact te maken. Enige ondersteuning of troost werd haar ook niet geboden. Of een ander tehuis in Haiti, waar de kinderen nooit uit hun bedje komen. En in tegenstelling van wat je misschien verwacht, er wordt totaal niet gehuild. Deze kinderen zijn al zo beschadigd en hebben al aan den lijve ondervonden dat aandacht vragen door te huilen zinloos is.
Nou ja, als we al eens twijfelen of we er goed aan doen om een kindje uit zijn of haar land te halen, dan nemen deze beelden wel de twijfel weg.
Na de pauze kwam een ervaren adoptiestel vertellen over hun ervaringen. Zij hebben twee chinese meisjes. Erg leuk om hun verhaal te horen. Schokkend vond ik de reacties die deze mensen op straat krijgen van mensen die hun met hun kinderen zien. Mama geeft haar dochter een standje en een voorbijganger zegt doodleuk, tja, zo doe je niet met je eigen kinderen.
Al met al weer een leuke en nuttige ochtend gehad. Na eenderde van de VIA er op te hebben zitten, kunnen we wel zeggen dat wij het nuttige informatiebijeenkomsten vinden. Wij hadden in eerste instantie iets tegen het verplichte karakter ervan. We zijn per slot van rekening al ouders en nu mag je je diploma nog eens halen. En wat we om ons heen zien en horen, stapt bijna niemand naief in de adoptieprocedure in. Iedereen heeft er al veel over gelezen en over gehoord. Maar toch is het anders om filmpjes uit weeshuizen te zien, die ook speciaal zijn gemaakt om aspirantadoptieouders een idee te geven. En van ervaren adoptieouders krijg je toch weer goede tips. En het is ook leuk en interessant om andere aspirantadoptieouders te spreken. Kortom, op naar de derde bijeenkomst!