Het woord adoptie valt deze weken natuurlijk veelvuldig bij ons. Tja, en dan vangen de jongens ook wel eens wat op. We hebben nog niet nagedacht wanneer we Daan en Hugo echt gaan vertellen dat we nog een kindje willen, maar we willen er ook niet al te geheimzinnig over doen. Dus vertellen we af en toe wat adoptie betekent en dat Bolivia een land is hier ver vandaan en dat het daar zo prachtig is, dat we daar wel een keer heen willen. En verder houden we gesprekken ook niet stil als zij in de buurt zijn.
En dan loop je op een ochtend naar school, zegt Daan doodleuk: "wij gaan een keer naar Bolivia om een kindje op te halen, he mam?" Ik ben er maar eerlijk op in gegaan, want hij heeft kennelijk al genoeg gehoord. Hij wilde het ook aan de juf vertellen, maar dat is er nog niet van gekomen.
Guy heeft vanmiddag de jongens bij de oppas opgehaald. En de oppas vroeg: 'gaat de adoptieprocedure nu zo snel?"Want Daan had verteld dat we naar Bolivia gaan en dat papa en mama op Spaanse les gaan.
Het is duidelijk we hoeven niet meer na te denken over wanneer we het gaan vertellen, maar wel hoe we hem duidelijk kunnen maken, dat het nog héééél lang gaat duren en ook dat er nog een hele kleine kans is, dat alles op één of andere manier niet doorgaat.A
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten